Dla mnie Bóg, to miłość. Dla mnie Bóg, to jest mój Król, który nas kocha i opiekuje się nami. Bóg kocha wszystkich, nawet jeśli nie jesteś katolikiem, bo Bóg kocha cały świat. On chce najlepiej dla nas. On jest też mój przyjaciel i wybacza mi, kiedy robię błędy. Dla mnie Bóg nie żyje na ziemi. Nie wiem, czy Bóg nawet się List św. Pawła do Tytusa 3:5 mówi, że Bóg „nie ze względu na sprawiedliwe uczynki, jakie spełniliśmy, lecz z miłosierdzia swego zbawił nas przez obmycie odradzające i odnawiające w Duchu Świętym”. Więc chrześcijanin jest kimś, kto narodził się na nowo w Bogu (Ewangelia wg św. Jana 3:3,7; 1 List św. Kim dla ciebie jest Bóg? Wymagający ojciec czy kochający tata? Kim dla ciebie jest Bóg? - Wiele osób wyobraża sobie Boga jako rodzica, który stawia wymagania i je egzekwuje. Taki obraz Boga często przekłada się na styl religijności, która polega głównie na spełnianiu wymagań Boga, realizowaniu Jego zaleceń, domyślaniu się Fast Money. Odpowiedzi l a i a odpowiedział(a) o 21:03 Chrystus dla mnie to Bóg, który zstąpił na ziemię, który jest obecny w Eucharystii, sakramencie pokuty, Piśmie św. Chrystus to Ten, Który był, Który jest dobry, Który chce, abym i ja był dobrym, i Który mi w tym pomaga. Jestem Mu wdzięczny za dom rodzinny, rodziców. Wierzę, że Jezus Chrystus mnie kocha i zawsze pragnie mojego dobra, dlatego powierzam Mu wszystkie moje myśli, słowa, decyzje i czyny. Proszę też, aby ani lęk przed cierpieniem, ani moje grzechy nie stały się dla mnie przyczyną zwątpienia w miłość Jezusa do mnie. Jezus jest moim Odkupicielem, wierzę, że doprowadzi mnie bezpiecznie do życia wiecznego ze sobą. Jezus Chrystus jest dla mnie Mistrzem i Nauczycielem pokory i miłości. Nie ma bowiem większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. Jest także Drogą, Prawdą i Życiem. Sam powiedział, że nikt nie przychodzi do Ojca inaczej niż tylko przez Niego. On obdarza pokojem moje serce, aby uniknęło lęku. Jest krzewem winnym, a ja Jego latoroślą . Jezus jak już wspomniałem jest moją Drogą, moim Światłem. On wskazuje którędy mam kroczyć. Jest moim najlepszym Przyjacielem . Jezus jest Królem mego serca, jest Panem mojego życia! Obawiam się że to może być ciąża. Człowieku BÓG pisze się dużą literą!!!!!!!!!! like you odpowiedział(a) o 21:03 blocked odpowiedział(a) o 21:04 Zadanie z religii..., co ? blocked odpowiedział(a) o 21:06 Bóg jest dla mnie nadzieją, wiarą, ojcem ;P odpowiesz?? [LINK] blocked odpowiedział(a) o 21:03 blocked odpowiedział(a) o 21:03 meat odpowiedział(a) o 21:03 blocked odpowiedział(a) o 21:04 a skąd mam wiedzieć kim on jest dka ciebie ? ;D blocked odpowiedział(a) o 21:11 Dla Ciebie? Nie wiem. Dla mnie Bóg jest wymysłem ludzi, którzy już nie mają w co wierzyć. Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub Przekład: Andrzej Cehak ISBN: ϗ-7030-384-6 ROZWAŻANIE DRUGIE KIM JEST BÓG? 1 — Poczucie Boga: intuicja uniwersalna Posiadanie poczucia Boga to najbardziej uniwersalna rzecz, jaką można sobie wyobrazić, zarówno w sensie geograficznym — w każdym miejscu świata, jak i w sensie czasowym — w każdym czasie i epoce historycznej: nie ma wyjątków dla owego uniwersalnego poczucia Boga ani geograficznych, ani czasowych, ani historycznych. Mimo to wszystkie wyobrażenia Boga, również te najbardziej wzniosłe, jak na przykład zawarte w Starym Testamencie, opisują nam i przedstawiają Boga izolowanego i samotnego. Jedyny Bóg jest izolowany i jest samotny. Bóg jest sam. Jest samotnością. 2 — Bóg objawiony przez Jezusa z Nazaretu jest odniesieniem RELACJĄ Niektórzy nie poświęcają wiele uwagi wielkiej nowości Jezusa z Nazaretu. W Jezusie z Nazaretu następuje prawdziwy przełom w stosunku do najwznioślejszego nawet pojęcia o Bogu, które do tej chwili miała ludzkość. Mówi o tym sam św. Paweł — a myśl tę powtarzają ewangelia i cały Nowy Testament — Pan Jezus przyszedł, aby zwiastować Tajemnicę ukrytą od wieków, a obecnie objawioną. Jezus z Nazaretu, Pan Jezus głosi, że Bóg, Bóg, który stworzył niebo i ziemię, Bóg Abrahama, Izaaka i Jakuba, Bóg, którego On objawia, nie jest samotnością. Nie jest Bogiem samotnym. Nasz Bóg jest odniesieniem. Nie jest osobą niezwykle wzniosłą i samotną. Jest natomiast odniesieniem pomiędzy osobami. Wpierw traktowano Go po prostu jako coś najwznioślejszego spośród wszystkiego, co istnieje, i ofiarowywano Mu obficie kadzidło. Lecz On nie jest izolowaną samotnością, która oczekuje kadzidła. W tym sensie, sądzę, mamy do czynienia z nadzwyczajną nowością, gdy pomyślimy z jednej strony o Bogu żydów, o Bogu muzułmanów, a z drugiej strony — o naszym Bogu, objawionym w Jezusie Chrystusie. Różna jest sama idea Boga. Dla nas Bóg jest odniesieniem. Idea Boga samotnego i izolowanego prowadzi nas — stworzonych na Jego podobieństwo — do identyfikowania się z Bogiem i traktowania siebie, jakbyśmy byli centrum wszechświata. Jeśli rozważamy naturę Boga — wznosząc się od nas aż do Boga — pozostajemy z wyobrażeniem Boga samotnego i izolowanego, a przy tym my sami trwamy w towarzystwie naszego samotnego i izolowanego ego, na obraz Boga, który sobie stwarzamy. Jeśli natomiast spoglądamy na Jego intymność, intymność Boga, którą Pan Jezus nam objawił i na którą nauczył nas patrzeć, znajdujemy coś innego. Jeśli mamy starać się patrzeć jak gdyby Jego oczami, musimy zrozumieć, co się dzieje w Jego domu. Nasz Bóg jest nadzwyczajnym i niezwykle intensywnym odniesieniem pomiędzy dwoma osobami, które konwencjonalnie nazywamy Ojcem i Synem (słowa są zawsze konwencjonalnymi znakami, co widać zwłaszcza gdy się przechodzi od jednego języka do drugiego). Ciekawe, że Bóg jest nazywany Trójcą, a jest „odniesieniem pomiędzy dwoma”. Nazywamy Go „trzej”, a są „dwaj”... Mogłoby się prawie wydawać, że Ewangelia nie mówi pewnych rzeczy, choć jest wręcz przeciwnie, nieustannie je powtarza. Mówi: „W tej właśnie chwili Jezus rozradował się w Duchu Świętym i rzekł: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie» [To bardzo dla nas interesujące. Bóg objawia się tym, którzy mają dobre serce. I oto następuje ważne zdanie]. «Ojciec mój przekazał Mi wszystko. Nikt też nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić»” (Łk 10, 2—22). Widzicie, że są „dwaj”...? Dziwne. Chrystus, zaczynając mówić, kim jest Ojciec, mówi, że nikt nie wie, kim jest Syn. Potem, że nikt nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec... Są „dwaj”, jest równość. Kiedy wchodzimy w dialog przyjaźni z drugą osobą na podobieństwo Mojżesza, gdy rozmawiał z Bogiem — „A Pan rozmawiał z Mojżeszem twarzą w twarz, jak się rozmawia z przyjacielem” (Wj 33, 11), kiedy dwaj bracia ze sobą rozmawiają albo kiedy dwoje narzeczonych ze sobą rozmawia, są „dwaj”: jedno „ja” i jedno „ty”, które rozmawiają. I jakby nawet do siebie nie mówili i się nie kochali, pozostaną dwojgiem. Nie ma sposobu, mimo całej mocy miłości, mimo największego żaru i wysiłku, by stali się więcej niż dwojgiem, pozostaną dwojgiem. 3 — Misterium Trójcy W Bogu, przeciwnie, owo odniesienie między dwiema Osobami kondensuje się i nabiera kształtu do tego stopnia, że osiąga istnienie — jest Osobą, trzecią Osobą: qui ex Patre Filioque procedit (Credo), który od Ojca i Syna pochodzi; tę trzecią Osobę (przy zachowaniu tej samej konwencji, jaką stwarza używanie słów, jak już wcześniej zaznaczyliśmy) nazywamy „Duchem Świętym”. Duch Święty jest „trzecim” w Trójcy Przenajświętszej, tak więc miłość między Ojcem i Synem jest tak intensywna, iż osiąga to, czego w naszych ludzkich odniesieniach osiągnąć nie można. To jakby kondensacja odniesień Ojca i Syna. Ich relacja jest tak pełna, że sama staje się i jest Osobą. Konwencjonalnie (słowa, jak wiemy, stanowią konwencje, pojemniki, pudełka, które zmieniają się przy przejściu od języka do języka) nazywamy tę Miłość pomiędzy Ojcem i Synem: Duchem Świętym. Jestem w pełni przekonany do tego, co głosi katolickie Credo: że Duch Święty pochodzi jednocześnie od Ojca i od Syna. Podsumowując to, co powiedzieliśmy do tej pory: poczucie Boga jest czymś najbardziej uniwersalnym. Najbardziej wzniosłe wyobrażenie, jakie człowiek — przy wszystkich siłach i świetle, które posiada — może mieć o Bogu, to wyobrażenie Boga samotnego i izolowanego. Bóg Jezusa Chrystusa jest Bogiem całkowicie odmiennym, jako że nie jest samotnością, jest Odniesieniem pomiędzy Dwoma; a odniesienie między tymi dwoma Osobami jest tak pełne, że staje się i jest trzecią Osobą, Duchem Świętym. Oto sekretna tajemnica Boga, której nigdy nie da się uchwycić, ogarnąć, objąć w całej pełni i która jest kluczowym punktem naszej wiary. Jednocześnie, kiedy Pan Jezus objawia naturę Boga jako odniesienie, odsłania inną jeszcze ważną rzecz. Ukazuje własną ludzką pasję, najważniejszą pasję, jedyną pasję, powód swego działania, motyw, którym kieruje się Bóg, powód do życia, motywację wszystkiego. Poświęcimy Osobie Naszego Pana osobne rozważanie nieco później, w drugiej części naszych rekolekcji. Poświęcimy całe rozważanie Osobie Pana Jezusa, człowieka, który był trawiony jedną dominującą pasją. opr. aw/aw Jacek Zawadzki /Foto Gość Jeśli Bóg jest dla mnie kimś na kształt czyhającego na mój błąd policjanta, to nie ma co się dziwić, że wolę Go unikać Od tego jak Go postrzegamy zależy, czy chcemy być blisko Niego, czy wolimy schodzić Mu z drogi. Czy Bóg jest bardziej sprawiedliwy czy miłosierny? Jedno drugiego nie wyklucza. Wręcz przeciwnie. Czym byłoby miłosierdzie bez sprawiedliwości? Czy nie przyzwoleniem na to, by ciemiężyciel ciemiężył dalej. złodziej dalej kradł, a morderca - bez przeszkód zabijał? Kim byłbym ja, gdyby w poczuciu bezkarności przed występkami nie hamowała mnie świadomość, że jest ktoś, przed kim za zło odpowiem? Portal 73 Biblijne konteksty Niedziela Trójcy A Pełny tekst czytań Komentarze biblijne do czytań Tekstowa wersja "Biblijnych kontekstów" na ten dzień nosi tytuł: "Bogu zależy". Więcej filmów od na naszym YouTubowym kanale, «« | « | 1 | » | »»

kim jest dla nas bóg